آیه هجرت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۲ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- نود و هفتمين آيه سوره نساء/4 را «آيه هجرت» ناميده‌اند.<ref> الدرالمنثور، ج ‌6...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

نود و هفتمين آيه سوره نساء/4 را «آيه هجرت» ناميده‌اند.[۱] در اين آيه، از كسانى سخن گفته كه بدون ايمان از دنيا رفته‌اند و هنگامى كه ملائكه از آنان مى‌پرسند در چه حال بوديد؟ مى‌گويند: ما در دنيا از مستضعفان بوديم و ملائكه آنان را توبيخ مى‌كنند كه مگر زمين خدا گسترده نبود كه هجرت، و ‌ايمان خود را حفظ كنيد:

«إِنَّ الّذينَ تَوفّلهُمُ المَللكةُ ظَالِمِى أَنفُسِهِم قالوا فِيمَ كُنتُم قَالوا كُنّا مُستَضعَفِين فِى‌الأَرضِ قَالوا أَلَم تَكُن أَرضُ اللّهِ وسِعَةً فَتُهاجِروا فِيها فَأُوللكَ مَأولهُم جَهنَّمُ و سَاءَت مَصيرًا».

پانویس

  1. الدرالمنثور، ج ‌6‌، ص‌ 449؛ البرهان، زركشى، ج‌ 1، ص‌ 248.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 407