آیه مودت
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۱ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همين رو آ...' ایجاد کرد)
-
مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همين رو آن را «آيه مودت»[۱] يا «آيه قربى»[۲] گفته‌اند:
«...قُل لاَأَسئَلُكُم عَليهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن يَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِيها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ».
روايات و مفسران شيعه، مقصود از «قربى» را خويشاوندان و نزديكان پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته‌اند.[۳] به گفته طبرى، در بسيارى از روايات اهل سنت «قربى» به نزديكان پيغمبر تفسير شده است و او خود نيز همين نظر را برمى‌گزيند و برخى از اين روايات را نقل مى‌كند.[۴] سيوطى نيز رواياتى را در اين زمينه آورده است.[۵]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 402-403
