آیه کفّ

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۱ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- به آيه 77 سوره نساء/4 «آيه كفّ» مى‌گويند.<ref> بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 175.</ref> ا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

به آيه 77 سوره نساء/4 «آيه كفّ» مى‌گويند.[۱] اين آيه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است.

آنان پيش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پيامبر صلى الله عليه و آله شكايت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى ‌رسول خدا صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نيستم؛ ولى پس از هجرت به مدينه هنگامى كه فرمان جنگ بدر صادر شد، اجراى اين فرمان برايشان ناگوار آمد و اين آيه در نكوهش آنان نازل ‌شد:

«أَلَم ‌تَرَ إِلَى الّذينَ قِيلَ لَهُم كُفّوا أَيدِيكُم و أَقِيمُوا الصَّلوةَ و ءَاتُواالزّكوةَ فَلمّا كُتِبَ عَليهِمُ القِتالُ إِذا فَريقٌ مِنهُم يَخشَونَ النّاسَ كَخَشيةِ اللّهِ أَو أَشدَّ خَشيةً و قالُوا رَبّنا لِمَ كَتَبتَ عَلينا القِتالَ...».

پانویس

  1. بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 175.

(2). التبيان، ج‌ 3، ص‌ 261؛ مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 119.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 396-397