آیه عذاب
-
نخستين آيه سوره معارج /70 را كه بر اساس آن، شخصى تقاضاى عذاب كرد و آن عذاب واقع شد، «آيه عذاب»[۱] گفته‌اند: «سَألَ سائِلٌ بِعذاب واقِع».
در شأن نزول اين آيه آمده است كه تقاضاكننده، نعمان بن حرث يا نضر بن حارث بود كه پس از منصوب شدن امام على عليه‌السلام به مقام ولايت و جانشينى پيامبر در روز غدير و پخش شدن اين خبر در شهرها بسيار خشمگين شد و خدمت پيامبر آمد و گفت: آيا اين سخن (انتصاب) از ناحيه تو است يا از ناحيه خدا؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: سوگند به خدايى كه معبودى جز او نيست، اين از ناحيه خدا است.
نعمان روى برگرداند؛ در حالى كه مى‌گفت: خداوندا! اگر اين سخن حق است و از ناحيه تو است، سنگى از آسمان بر ما بباران كه در اين هنگام، سنگى بر سر او فرود آمد و او را كشت.[۲] همين شأن نزول را بسيارى از اهل سنت نيز گفته‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 393
