آیه سحر
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- صد و دومين آيه سوره بقره/ 2 را «آيه سحر» خوانده‌اند.<ref> التمهيد، ج 3، ص 229.</...' ایجاد کرد)
-
صد و دومين آيه سوره بقره/ 2 را «آيه سحر» خوانده‌اند.[۱] در اين آيه، به يادگيرى سحر به وسيله گروهى از مردم بابل اشاره و بر اين نكته تأكيد شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هيچ كس نمى‌توانند آسيب برسانند:
«و‌اتَّبَعوا مَا تَتلُوا الشَيطينُ عَلى مُلكِ سُليمنَ و مَا كَفرَ سُليمنُ ولكِنَّ الشَّيطينَ كَفَروا يُعَلِّمونَ النّاسَ السِّحرَ... و مَا هُم بِضارِّينَ بِهِ مِن أَحد إِلاّ بِإذنِ اللّهِ...».
در شأن نزول اين آيه گفته‌اند: وقتى كافران، سليمان عليه‌السلام را به سحر متهم كردند، رسول خدا صلى الله عليه و آله آنان را از اين نسبت برحذر داشت و اين آيه در تأييد رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شد و ساحت سليمان را از سحر مبرا ساخت.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 386
