آیه بِرّ

-

آيه 177 سوره بقره/ 2 را «آيه بِرّ» (نيكى) گويند.

طبرسى مى گويد: هنگامى كه قبله مسلمانان از بيت المقدس به كعبه انتقال يافت، مناقشه هاى فراوانى ميان مسلمانان، يهود و نصارا درگرفت. بيشتر يهود و نصارا روى كردن به جانب معين، هنگام نماز را يگانه راه اطاعت معرفى مى كردند.

به گمان يهود، نيكويى اين بود كه رو به مغرب نماز گزارند و نصارا بر اين گمان بودند كه نيكويى، رو به مشرق نماز خواندن است كه خداوند اين آيه را نازل كرد و به معرفى نيكى و نيكوكارى پرداخت.

بر اساس اين آيه، رو به سوى مشرق و مغرب گرداندن، نيكوكارى نيست؛ بلكه ايمان به خدا، آخرت، ملائكه و كتاب هاى آسمانى نيكى است. پرداخت مال به خويشان، يتيمان، بينوايان و در راه ماندگان و گدايان و آزاد كردن بردگان نيز نيكويى است.

در ادامه همين آيه، اقامه نماز، پرداخت زكات، وفا به عهد و شكيبايى هنگام سختى نيز نيكى و نيكوكارى شناسانده شده است:

«لَيسَ البِرَّ أَن تُولّوا وُجوهَكُم قِبَلَ المَشرقِ والمَغربِ ولكِنَّ البِرَّ مَن ءَامنَ بِاللّهِ واليَومِ الأَخِرِ والملل- كةِ والكِتب...».

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 375