آيه انذار

-

آيه 214 شعراء/ 26 به «آيه انذار» شهرت يافته است؛ زيرا پيغمبر صلى الله عليه و آله در اين آيه مأمور شده است تا خويشانش را به اسلام بخواند و آنان را بيم دهد: «و أَنذِر عَشِيرتَكَ الأَقرَبين».

گفته اند: چون اين آيه نازل شد، پيامبر صلى الله عليه و آله چهل نفر از خويشاوندان خويش را اطعام كرد و به آنان گفت: اى فرزندان عبدالمطلب! گمان ندارم كسى در ميان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من دنيا و آخرت را براى شما آورده ام؛ آنگاه فرمود: كدام يك از شما مرا در اين كار يارى مى كند تا برادر، وصى و جانشين من در ميان شما باشد؟ همه خاموش شدند و على عليه‌السلام گفت: اى رسول خدا صلی الله علیه و آله! من هستم. پيغمبر فرمود: اين وصى و خليفه من در ميان شما است. سخن او را بشنويد و از او فرمان بريد. پس از اين سخنان بود كه گروهى از خويشاوندان او به ابوطالب گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت يافته است.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 374-373