آیه اذن جهاد

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۹ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 39 سوره حج/ 22 را «آيه اذن جهاد» نام نهاده اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

آيه 39 سوره حج/ 22 را «آيه اذن جهاد» نام نهاده اند.[۱] برخى آن را آيه اذن فى القتال[۲] و برخى آيه جهاد[۳] ناميده اند؛ زيرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحميل جنگ بر آنان، براى نخستين بار با نزول اين آيه در مدينه اجازه يافتند با مشركان بجنگند:

«أُذِنَ لِلَّذينَ يُقتَلونَ بِأنّهم ظُلِموا و إنَّ اللّهَ عَلى نَصرِهِم لَقدِير».

در شأن نزول اين آيه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله شكايت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا اين كه به مدينه هجرت كرد و براى نخستين بار اين آيه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 102.
  2. همان.
  3. الناسخ والمنسوخ فى القرآن، نحّاس، ص 132.
  4. مجمع البيان، ج 7، ص 138؛ اسباب النزول، واحدى، ص 258.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 368