آیه اخوّت
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۹ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 10 سوره حجرات/ 49 را «آيه اخوّت» ناميده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار...' ایجاد کرد)
-
آيه 10 سوره حجرات/ 49 را «آيه اخوّت» ناميده اند؛[۱] زيرا مؤمنان را برادر دينى يكديگر دانسته و به ايجاد صلح و سازش ميان آنان سفارش كرده است:
«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».
به نقل ابن عباس، پيغمبر صلى الله عليه و آله در پى نزول اين آيه، بين مسلمانان به قدر منزلتشان پيوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على عليه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]
مسلمانان در آغاز بر اساس همين برادرى، حتى از يكديگر ارث مى بردند.[۳]
پانویس
- ↑ قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.
- ↑ تفسير اثنى عشرى، ج 12، ص 186.
- ↑ قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البيان، ج 4، ص 865.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 367
