سلسبیل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
نام چشمه اى در بهشت . (عينا فيها تسمى سلسبيلا) . (انسان:18) در حديث ابن عباس آمده كه گفت : از پيغمبر (ص) شنيدم ميفرمود : خداوند پنج چيز به من داد وبه على نيز پنج چيز عطا كرد: مرا كلمات جامع وعلى را علوم جامع ، مرا نبوّت وعلى را وصايت ، مرا كوثر وعلى را سلسبيل ، مرا وحى وعلى را الهام داد ، مرا به معراج برد ودرهاى آسمان براى على گشود كه من و او در آنجا يكديگر را بديديم. (بحار:8/27)
سلسبيل به معناى نوشيدنى سبك و لذّت بخش و روان و نام چشمه اى در بهشت است.[۱] اين واژه تنها يك بار در آيه 18 سوره انسان آمده است.
پانویس
- ↑ مفردات، ص 418، «سل»؛ مجمع البيان، ج 9 - 10، ص 621 - 622 .
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد 16، صفحه 269
- فرهنگ معارف و معاریف
