صالحین

صلاح، ضدّ فساد؛ به معناى نيكى كردن و نيكوكار گشتن است

و صالح كسى است كه انجام دهنده صلاح و ملازم و متمسك به آن باشد. برخى گفته اند: صالحان كسانى اند كه در علم و ايمانشان به خدا و آنچه از نزد خدا آمده و نيز در صداقت، شهادت و توبه آنان خللى وارد نشده باشد و تمام عمر خود را در طاعت خدا و اموالشان را در راه رضاى او صرف نمايند.

صالحین در قرآن

در آیاتی از قرآن کریم، واژه های صالحین و صالحون به کا رفته است.

مقام صالحان

به اين نكته بايد توجه داشت كه صالح بودن و در زمره آنان قرار داشتن غير از انجام دادن عمل صالح است. در آيه 9 عنكبوت(29) مى خوانيم: والّذين ءامنوا وعملوا الصّـلحـت لندخلنّهم فى الصّـلحين. معلوم مى شود صالحان از مؤمنانِ داراى عمل صالح، مقامى والاتر دارند.

مقام صالحان، چنان ارجمند است كه خداوند در قرآن كريم، پيامبرانى چون ابراهيم، اسحاق، يعقوب (انبيا (21) 72)، لوط (انبيا (21) 75)، اسماعيل، ادريس و ذوالكفل(عليهم السلام)(انبيا (21) 85 و 86) را از صالحان دانسته است.

نيز به اين نكته هم بايد توجه داشت كه صالحان داراى مراتب اند؛ به اين معنا كه شامل انبيا و غير ايشان مى شود.

فضایل صالحان

• امر به معروف
• نهی از منکر
• ایمان
• بندگی خدا
• بهره مندی از رحمت و تفضل و ولایت و نعمت الهی
• صبر
• وراثت بهشت و ...

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 18، صص 220-209.