روز عرفه
روز عرفه که مطابق است با نهم ذيحجه، از روزهاى با فضيلت و از اعياد بزرگ می باشد،گرچه به اسم عيد ناميده نشده است. در این روز حجاج در نزدیکی مکه توقف می کنند و بعضی از مراسم حج را به جا می آورند.روز قبل از عید قربان.
روز عرفه، روزى است كه خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خويش دعوت كرده و سفره‌هاى جود و احسانش را براى آنان گسترده،و شيطان در اين روز خوارتر و حقيرتر،و رانده‌تر و خشمناك‌تر از روزهاى ديگر است،و روايت شده كه حضرت زين العابدين عليه السّلام در روز عرفه صداى سائلى را شنيد كه از مردم درخواست كمك مى‌كرد،به او فرمود:«واى بر تو،آيا در اين روز از غير خدا درخواست مى‌كنى؟!و حال آنكه براى بچه‌هاى در رحم،در اين روز اميد مى‌رود،كه فضل خدا شامل حالشان گردد،و سعادتمند شوند.» حاجت خواستن از غير خدا در روز عرفه مكروه است.[۱]
اعمال حاجیان در روز عرفه
خواندن صد ركعت نماز براى كسى كه در عرفات است با حمد و توحيد و ختم آن با آية الكرسى، مستحب است.[۲]؛
از مناسك حج، وقوف به عرفات از ظهر روز نهم ذيحجه تا غروب آفتاب است.[۳] جمع بين نماز ظهر و عصر در اول وقت براى كسى كه در عرفات است، استحباب دارد. در اين صورت، اذان نماز عصر ساقط خواهد بود؛ ليكن در اينكه سقوط آن به نحو رخصت است يا عزيمت، اختلاف مى‌باشد. بنابر قول به عزيمت، اذان نماز عصر مشروعيت ندارد، بلكه بدعت و حرام است.[۴]
مستحب است محرم پس ازبستن احرام، تلبيه را تكراركند، ليكن به تصريح برخى، بر كسى كه احرام حج بسته، واجب است ظهر روز عرفه تلبيه را قطع كند.[۵]
مستحب است امير الحاج در روز عرفه براى حاجيان سخنرانى كند و آنها را با اعمال و مناسك آشنا سازد.[۶] بر حاجى مستحب است شب عرفه به منى رفته، تا طلوع فجر در آن جا بيتوته نمايد و به طاعت الهى ـ از قبيل نماز، دعا و ذكر ـ مشغول گردد.[۷]
اعمال روز عرفه
- غسل که بهترین زمان انجام دادن، آن هنگام زوال است [۸]
- زيارت حضرت سيد الشّهداء عليه السّلام كه برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلكه افضل از اين است،
- خواندن دو ركعت نماز ـ پس از نماز عصر و قبل از شروع به دعا زير آسمان ـ و اعتراف به گناهان؛[۹]
- صدقه دادن كه پاداشى مضاعف از ديگر ايّام دارد.[۱۰]
- آزاد كردن برده در شب و روز عرفه؛[۱۱]
- اشتغال به دعا پس از نماز ظهر و عصر و نيز اجتماع مردم جهت دعا در اين روز استحباب دارد؛[۱۲] بلكه دعا در روز عرفه از روزه افضل است؛ از اين رو، چنانچه روزه موجب ضعف انسان از دعا گردد، كراهت دارد؛ ليكن در صورتى كه موجب ضعف نشود مستحب است.[۱۳]
پانویس
- ↑ 13/ 555
- ↑ وسائل الشيعة 13/ 542
- ↑ جواهر الكلام 19/ 35
- ↑ 9/ 37 و 35
- ↑ 18/ 274
- ↑ تذكرة الفقهاء 8/ 165
- ↑ الكافى فى الفقه/ 198 ؛ كتاب السرائر 1/ 521 .
- ↑ جواهر الكلام 5/ 35
- ↑ الإشراف/ 30 ؛ وسائل الشيعة 8/ 183
- ↑ وسائل الشيعة 9/ 403
- ↑ 23/ 12
- ↑ بحار الأنوار 98/ 212 ؛ وسائل الشيعة 13/ 559 ـ 560 ؛ جواهرلكلام 7/ 202
- ↑ جواهر الكلام 17/ 103 و 116
منابع
- فرهنگ لغت عمید.
- فرهنگ فقه فارسی، جلد 4، صص 161-160.
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی.
