تخلیه

• تخليه، يعنى پاكسازى باطن و روان از رذايل اخلاقی.
• پاكسازى باطن و تصفيه روان از صفات رذیله و تطهير نفس از اَرجاس (پليدى ها) و اَدناس (ناپاكى ها)، تخلیه است.
• تخليه در برابر تحليه است؛ تخليه در مقام دفع و پيراستن است و نيز در مقام تبرّى، يعنى با رذايل اخلاقی ستيزكردن و آنها را از كانون وجود خود زدودن.

در اين باره كه حسنات و سيئات همديگر را از بين می برند، قرآن شريف صراحت كامل دارد و می فرمايد: «اِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيئاتِ»؛ حسنات، سيئات را از بين مى برد.

و ظاهر جمع محلّى به الف و لام افاده عموم مى كند و در جاى ديگر مى فرمايد: «لاتُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالمَنِّ والاَذْى»؛ صدقاتتان را با منّت گذارى و اذيت باطل نكنيد.

در نتيجه، انسان اگر عمل خوبى انجام داد، بايد سعى كند تا با گناه آن را نابود نكند و اگر احياناً گناهى مرتكب شد، بايد اعمال خوبى انجام دهد تا آلودگى گناه را بشويد.

منابع

• مختار امینیان، مبانی اخلاق اسلامی.