سوره قیامه/متن و ترجمه
 |
| درباره سوره قیامه ({{{شماره}}}) |
| آیات سوره قیامه |
| فهرست قرآن |
|
|
[[رده:متن و ترجمه سوره ها|]]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
1
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
قسم می خورم به روز قیامت
2
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
و قسم می، خورم به نفس ملامتگر
3
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ
آیا آدمی می پندارد که ما استخوانهایش را گرد نخواهیم آورد؟
4
بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ
آری، ما قادر هستیم که سر انگشتهایش را برابر کنیم
5
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
بلکه آدمی می خواهد که در آینده نیز به کارهای ناشایست پردازد
6
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
می پرسد: روز قیامت چه وقت خواهد بود؟
7
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
روزی که چشمها خیره شود،
8
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
و ماه تیره شود،
9
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
و آفتاب و ماه در یک، جای گردآیند
10
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
انسان در آن روز می گوید: راه گریز کجاست؟
11
كَلَّا لَا وَزَرَ
هرگز، پناهگاهی نیست
12
إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
قرارگاه همه در این روز نزد پروردگار توست
13
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
در این روز آدمی را از هر چه پیشاپیش فرستاده و بعد از خویش گذاشته است خبر می دهند
14
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
بلکه آدمی خویشتن خویش را نیک می شناسد،
15
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ
هر چند به زبان عذرها آورد
16
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
به تعجیل زبان به خواندن قرآن مجنبان،
17
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
که گرد آوردن و خواندنش بر عهده ماست
18
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
چون خواندیمش، تو آن خواندن را پیروی کن
19
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
سپس بیان آن بر عهده ماست
20
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
آری، شما این جهان زودگذر را دوست می دارید،
21
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
و آخرت را فرو می، گذارید
22
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ
در آن روز چهره هایی هست زیبا و درخشان،
23
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
که سوی پروردگارشان نظر می کنند،
24
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
و چهره هایی هست عبوس و ترش،
25
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
که می داند آن عذاب کمرشکن بر او فرود آید
26
كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ
آری، چون جان به گلوگاه رسد،
27
وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ
و گفته شود که چه کسی است که افسون بخواند؟
28
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
و یقین کند که زمان جدایی فرا رسیده،
29
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
و ساقهای پا در هم پیچیده شوند،
30
إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
آن روز روز راندنش به سوی پروردگار توست
31
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى
نه تصدیق کرده است و نه نماز گزارده است
32
وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى
اما تکذیب کرده و اعراض کرده است
33
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى
آنگاه خرامان نزد کسانش رفته است
34
أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
وای بر تو، پس وای بر تو
35
ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
باز هم وای بر تو، پس وای بر تو
36
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى
، آیا انسان می پندارد که او را به حال خود واگذاشته اند؟
37
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى
آیا او نطفه ای از منی که در رحمی ریخته شده، نبوده است؟
38
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى
سپس لخته ای خون؟ آنگاه به اندام درستش بیافرید
39
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى
و آنها را دو صنف کرد: نر و ماده
40
أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى
آیا خداوند قادر نیست که مردگان را زنده سازد؟
