آیه 32 انفال
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 381
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آیه 32 سوره انفال
«وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا».[۱]
احمد بن عبدالرحمن النارودى بعد از چهار واسطه از مفضل بن عمر الجعفى از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید كه فرمود: نضر بن حرث نزد پیامبر آمد و سلام كرد و رسول خدا صلی الله علیه و آله جواب سلام او را داد. سپس گفت: یا رسول الله تو سید اولاد آدم باشى و برادر تو على سید عرب و دختر تو فاطمه سیده زنان جهان و دو پسران تو حسن و حسین دو جوان از جوانان اهل بهشت باشند و عموى تو حمزه سیدالشهداء و پسر عمّ تو جعفر بن ابى‌طالب ذوالجناحین كه با آن در بهشت پرواز می‌كند و سایر اعمام تو هر یك موقعیت و منزلتى داشته باشند.
بنابراین براى سایر قریش و عرب چه مقام و منزلتى خواهد ماند. رسول خدا صلی الله علیه و آله در جواب او در فكر فرو رفت سپس سربلند كرد و فرمود: به خداوند قسم این مقام هائى كه شمردى من به آن‌ها نداده ام بلكه خداوند به آن‌ها اعطاء نموده و بخشیده است.
بنابراین در موارد مزبور من گناهى ندارم، نضر بن حرث بعد از این جواب از پیامبر روى برگردانید و گفت: بار خدایا اگر این مقام هائى كه تو قراردادى راست باشد سنگى از آسمان بر سر ما فرود آور و یا ما را به عذاب دردناك گرفتار بساز سپس این آیة نازل گردید.[۲]
و همچنین رسول خدا صلی الله علیه و آله به قریش فرمود: خداوند مرا مبعوث نموده كه همه پادشاهان جهان را در زیر لواى اسلام درآورم. بنابراین مرا اجابت كنید و در تحت لواى اسلام درائید تا تفوّق بر عرب و عجم یابید.
ابوجهل گفت: بار خدایا اگر این اظهاراتى كه محمد می‌كند راست باشد از آسمان بر سر ما سنگ بباران یا ما را به عذاب دردناك مبتلا ساز و این گفتار را از اثر حسد و رشكى كه نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله داشت، ابراز نمود سپس این آیه نازل گردید.[۳]
سعید بن جبیر گوید: كه این آیه درباره نضر بن الحرث نازل شده است،[۴] شیخ بزرگوار ما بدون ذكر شأن و نزول بنا به نقل از سعید بن جبیر و مجاهد گوید: كه طالب و خواستار متن آیه نضر بن الحرث بن كلدة بوده است.
پانویس
- ↑ بقیه آیه، «هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِائْتِنا بِعَذابٍ أَلِیمٍ؛ بیاد آور (اى پیامبر) هنگامى كه (كفار) گفتند: بار خدایا اگر این (قرآن) براستى از جانب تو است پس از آسمان بر سر ما سنگ بباران یا به شكنجه دردناك ما را مبتلا بساز».
- ↑ كتاب كشكول از علامه حلى.
- ↑ تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.
- ↑ تفسیر جامع البیان.
