آیه 30 انفال
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 380
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آیه 30 سوره انفال
«وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا».[۱]
«شیخ طوسی» سبب نزول آیه چنین نبوده است. مشركین در دارالندوة اجتماع كردند و درباره این كه چگونه رسول خدا صلی الله علیه و آله را از بین ببرند به مشورت پرداختند. عمرو بن هشام گفت: او را در قید و بند نمائیم و به بلاى سخت گرفتار سازیم.
ابوالبخترى گفت: او را از مكه بیرون كنیم تا هر كس بتواند به آزار رسانیدن او دسترسى داشته باشد. ابوجهل گفت: او را بكشیم و درباره كشتن او از هر طایفه اى چند نفر با شمشیرهاى خود در كشتن او شریك گردیم و بعد با دادن دیه به بهاى ریختن خون او بنى‌هاشم را راضى كنیم.
شیطان این رأى را پسندید و آرا قبلى را خطا دانست. خداوند به توسط وحى به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر داد و امر كرد كه از مكه بیرون رود سپس پیامبر به طرف غار بیرون رفت و آیه «وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِینَ» نازل گردید.
چنان كه ابن عباس و مجاهد و قتادة روایت كرده اند و بعد به على بن ابى‌طالب علیه‌السلام دستور فرمود: كه به جاى او بخوابد وقتى كه هنگام صبح حمله كردند و به خانه رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ریختند بجاى پیامبر على را یافتند و به او گفتند: صاحب و رفیق تو كجا رفته است؟ على اظهار بى‌اطلاعى نمود.[۲]
پانویس
- ↑ بقیه آیه، «لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُاللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُالْماكِرِینَ؛ به یاد آور (اى پیامبر) هنگامى كه كافران با تو مكر و حیله می‌نمودند تا تو را (از تبلیغ دین) بازدارند یا تو را بكشند یا تو را بیرون نمایند و مكر مى ورزند و خدا (نیز با آن‌ها) مكر مى ورزد و خداوند بهترین مكركنندگان است».
- ↑ در تفسیر برهان به نقل از تفسیر على بن ابراهیم این قضیه به طور مفصل ترى بیان گردیده است و نیز در تفسیر ابن ابى‌حاتم با مختصر تفاوتى از ابن عباس نقل نموده و در جریان ذكر قضیه اسمى از على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نبرده است.
