آیه 140 انعام
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۵ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 352
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آیه 140 سوره انعام
«قَدْ خَسِرَ الَّذِینَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَيْرِ عِلْمٍ».[۱]
این آیه درباره قومى از اعراب از طوایف ربیعة و مضر و سایرین نازل شده كه دختران خود را زنده به گور می‌كردند چنان كه در آیه 137 همین سوره نیز فرموده: «كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِكِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَكاؤُهُمْ».[۲]
پانویس
- ↑ بقیه آیه، «وَ حَرَّمُوا ما رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِراءً عَلَى اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ ما كانُوا مُهْتَدِینَ؛ كسانى كه فرزندان خود را از روى سفاهت و نادانى كشته اند، زیانكار شدند و به خاطر افترائى كه به خداوند بسته اند. خود را از آنچه خدا نصیب آن‌ها نموده بى‌بهره كرده اند و (نیز) گمراه شده و راهنمائى نیافته اند».
- ↑ تفسیر كشف الاسرار.
