آیه 124 انعام
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۵ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 351
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آیه 124 سوره انعام
«وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ».[۱]
این آیه درباره ولید بن مغیرة آمده كه گفته بود، قسم به خداوند اگر نبوت حق باشد من از محمد بالاترم زیرا سن من از او زیادتر و مال من از او بیشتر است و نیز گویند: درباره ابوجهل بن هشام نازل شده كه گفته بود. بنو عبدمناف در شرافت مزاحم ما شده اند و ما به محمد ایمان نمى آوریم و از او متابعت و پیروى نمى كنیم تا این كه وحى كه بر او نازل می‌شود به ما هم نازل شود.[۲]
پانویس
- ↑ بقیه آیة، «حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ، اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَاللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِیدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ؛ و چون آیت و نشانه اى براى راهنمائى آنان نازل شد، گفتند: ما ایمان نمى آوریم تا آنچه كه بر پیامبران نازل شده به ما نیز نازل شود و خدا بهتر می‌داند كه رسالت خود را درباره چه كسى مقرر بدارد بزودى خداوند مجرمین را به شكنجه و خوارى مبتلا سازد و عذابى سخت به خاطر مكر و حیله اى كه مى اندیشند به آن‌ها فرو فرستد».
- ↑ تفسیر مجمع البیان.
