آیه 49 نساء
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 208
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 49 سوره نساء
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنْفُسَهُمْ».[۱]
اين آيه درباره جماعتى از يهوديان مانند بحر بن عمرو و نعمان بن اوفى و مرحب بن زيد آمده كه مى گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستيم و اطفال خود را نزد پيامبر آوردند و گفتند: يا محمد آيا اينان داراى گناه مى باشند؟ پيامبر فرمود: نه، سپس گفتند: ما نيز مانند اين‌ها هيچ گناهى نداشته و پاك مى باشيم زيرا هر گناهى كه در روز مرتكب شويم در شب از طرف خداوند چشم‌پوشى مي‌شود و هر گناهى كه در شب مرتكب شويم. در روز چشم‌پوشى مى گردد سپس اين آيه نازل شد.[۲]
چنان كه از ابن عباس[۳] و نيز از عكرمة و مجاهد و ابومالك[۴] نظير آن را روايت كرده اند و نيز گويند: كه اينان فرزندان خود را جلو انداخته و در نماز به آنان اقتداء مي‌نمودند[۵] و شيخ بزرگوار ما در اين باره بدون عنوان شأن و نزول ذكر مختصرى به ميان آورده است.
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشاءُ وَلايُظْلَمُونَ فَتِيلًا؛ كسانى كه خود را مى ستايند (و خود را پاك مي‌دانند) بلكه خداوند پاك مي‌گرداند كسى را كه بخواهد و بر هيچ كس به اندازه رشته خرمائى ستم نشود».
- ↑ تفاسير كشف الاسرار و روض الجنان.
- ↑ تفسير ابن ابى‌حاتم.
- ↑ تفسير جامع البيان.
- ↑ تفسير ابن ابى‌حاتم.
