آیه 6 نساء

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 182

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 6 سوره نساء

«وَابْتَلُوا الْيَتامى حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ».^[۱]

اين آيه درباره ثابت بن رفاعة نازل گرديد كه پدرش رفاعة از دنيا رفت در حالتى كه ثابت طفل بود. عموى وى سرپرست و قيم او قرار گرفت و نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت: يا رسول الله، برادرزاده ام در تحت قيمومت و سرپرستى من است. تكليف من با او چيست؟ و چه وقتى بايد مال او را بدهم؟ سپس اين آيه نازل شد.^[۲]

پانویس

↑ بقيه آيه، «فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَلاتَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى بِاللَّهِ حَسِيباً؛ بيازمائيد يتيمان را تا هنگامى كه به مرحله ازدواج برسند و اگر آنان را به مصالح زندگى دانا يافتيد. دارائى آن‌ها را به ايشان بدهيد و دارائى آن‌ها را به اسراف و تبذير و حيف و ميل نخوريد به انديشه اين كه مبادا كبير شوند و از اولياء ايتام آن‌هائى كه بى نيازند از هر قسم تصرف در اموال آن‌ها خوددارى كنند و كسانى كه نيازمند هستند به اندازه معمول (در مقابل نگهبانى) ارتزاق نمايند و هنگامى كه دارائى آن‌ها را رد كرديد بر رد اموال آن‌ها گواه بگيريد و گواهى خداوند براى حساب خلق بسنده و كافى است».
↑ تفاسير روض الجنان و كشف الاسرار.