عبدالوهاب البیاتی
عبدالوهاب البیّاتی در سال ۱۹۲۶م در بغداد متولد شد و در اگوست ۱۹۹۹ چشم از جهان فروبست. او یکی از شاعران نوگرای عرب و عراقی است.
محتویات
تحصیلات
تحصیلات دانشگاهی خود را در بغداد در دانشسرای عالی به پایان رساند.
شعر
اشعار وی دارای مضامین انسان دوستانه و ظلم ستیز است و در نگاه و زبان شعری اش اساطیر جای شایسته ای دارند. البیاتی به خاطر آوارگی، مهاجرت و تبعید همیشه در سفر بوده و این سفر و گذار در شعرهای او بازتاب یافته است. شعرهای او در گذار از سرزمین ها است که ویژگی های ذهنی و زبانی خود را می یابد.
«او تجربه شاعر را سفر در اعماق حیات و گسستن از اقلیمی و پیوستن به اقلیمی دیگر می داند. دورنمای شعر او در تحلیل نهایی، سفر کردن و کوچ است. این سفر پایانی ندارد، چرا که زندگی و تکامل پایانی ندارد».
بسان سایر شاعران نوگرای عرب، او تحت تأثیر شعرای اروپایی و امریکایی و شاعرانی مانند «ناظم حکمت»، «آراگون»، «پابلو نرودا» و «تی.اس.الیوت» قرار داشت.
بعضی از اشعار او نظیر «بازار روستا» متأثر از مکتب تصویرگرایان بود و بعد از آشنایی با الیوت از آنها فاصله گرفت. «البیّاتی، قبل از آن که از تصویرگرایان فاصله بگیرد، با الیوت دیدار می کند». او دوستی عمیقی با نزار قبانی، محمد فیتوری، بدر شاکر السیاب، فالح البیاتی، محمود درویش و بلند الحیدری داشت.
اشعار او به زبانهای روسی، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، چینی و یوگسلاوی برگردانده شده است؛ آهنگساز روسی «اسپنسکی» با اقتباس از شعر ۲۰ قصیده در وین وی، برگرفته از کتاب کلمه هایی که نمی میرند آهنگی ساخت و به رهبری موسیقدان بزرگ شوستاکویچ و به همراهی اوسپنسکی به اجرا درآمد».
آثار
البیّاتی بیست و هفت مجموعه شعر و یک نمایشنامه دارد.
- ديوان ملائكة و شياطين 1950م
- أباريق مهشمة 1955م
- المجد للأطفال والزيتون 1956م
- رسالة إلى ناظم حكمت 1956م
- أشعار في المنفى 1957م
- عشرون قصيدة من برلين 1959م
- كلمات لاتموت 1960م
- طريق الحرية (بالروسية) 1962م
- سفر الفقر والثورة
- النار والكلمات 1964
- الذي يأتي ولا يأتي 1966م
- الموت في الحياة 1968م
- تجربتي الشعرية 1968م
- عيون الكلاب الميتة 1969م
- بكائية إلى شمس حزيران والمرتزقة 1969م
- الكتابة على الطين 1970م
- يوميات سياسي محترف 1970م
- و دیوان عبدالوهاب البیاتی چاپ شده که کتابهای شعر او را در سه قسمت دربرمی گیرد و انتشارات دارالعودة بیروت به سال 1972م آن راچاپ کرده است.
- قصائد حب على بوابات العالم السبع 1971م
- سيرة ذاتية لسارق النار 1974م
- كتاب البحر 1975م
- قمر شيراز 1975م
- صوت السنوات الضوئية 1979م
- بستان عائشة 1989م
- كتاب المراثي 1995
- الحريق 1996
- خمسون قصيدة حب 1997
- البحر بعيد أسمعه يتنهد 1998
- ينابيع الشمس - السيرة الشعرية 1999
و از دیگر ابتکارهای ادبی او نمایشنامه محاکمه در نیشابور به سال 1973م است. مکالمات و گفتگوهای خود را نیز در کتابی بنام كنت أشكو إلى الحجر گرد آورده است.
نقد آثار
منتقدان عرب و غيرعرب بسياري به نقد و بررسي آثار عبدالوهاب البياتي پرداختند. از جمله اين آثار:
- 1954 "عبدالوهاب البياتي و شعر جديد عراق"/دكتر احسان عباس/چاپ بيروت
- 1958 "عبدالوهاب البياتي پدر شعر نو"/مجموعه مقالات/همراه با مقالاتي از دكتر علي الراعي، عبدالرحمن الشرقاوي، نهاد التكرلي و...
- 1958 "البياتي شاعر پيكار و انسانيت"/دانشنامه خانم «نورس كم نقش» در دانشگاه سوريه
- 1962 "عبدالوهاب البياتي شاعر و مبارز"/پايان نامه دانشگاهي قاسم نسيموف در دانشگاه تاجيكستان
- 1962 "عبدالوهاب البياتي زندگي و آثار"/دانشنامه خانم الميرا عليزاده در دانشگاه باكو
- 1966 مجموعه مقالاتي در كتاب "رنج انسان معاصر در شعر البياتي"/چاپ قاهره با مقالاتي از ناظم حكمت، دكتر كارل بتراجك، محمودامين الطالم، نزار قباني...
منابع
