قیام حسین بن علی بن حسن

منبع: نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

آغاز قيام حسين بن علي (شهيد فخّ): سال 169 هجري قمري/ 13 ذوالقعده

پس از آن كه عباسیان در سال 132 قمري با شكست نهايي امويان، خلافت را از آن خود كرده و از مردم براي خويش بيعت گرفتند، گرچه در آغاز خلافتشان به رهبري ابوالعباس سفاح با بني‌اعمام و همرزمان سابق خود يعني علويان رابطه نيك و رفتاري پسنديده داشتند، ولي پس از مرگ سفاح و آغاز خلافت منصور دوانقي اختلاف ميان بني‌عباس و علويان شدت گرفت و حاكمان وقت با بي‌رحمي تمام، علويان مبارز را سركوب كردند.

در عصر موسي الهادي چهارمين خليفه عباسيان، شيعيان و محبان اهل بيت علیهم‌السلام به ويژه علويان مبارز به بهانه‌هايي واهي مورد آزار و اذيت عمر بن عبدالعزيز بن عبيدالله از نوادگان عمر بن خطاب عامل ‌هادي عباسي در مدينه منوره قرار مي‌گرفتند.

تا اين كه آنان به تنگ آمده و تصميم به قيام بر ضد عباسيان گرفتند. رهبري اين قيام را حسين بن علي بن حسن مثلث بن حسن مثني بن امام حسن‌مجتبي علیه‌السلام بر عهده داشت.

آنان در سيزدهم ذي القعده قيامشان را با شعار "المرتضي من آل محمد صلی الله علیه و آله" آغاز كردند و با نيروهاي عمر بن عبدالعزيز عمري درگير شده و آنان به شكست و عقب‌نشيني وادار كردند و سرانجام عمر بن عبدالعزيز عمري، از چنگ آنان گريخت و در نتيجه شهر مدينه در اختيار علويان قرار گرفت و حسين بن علي با در اختيار گرفتن صندوق خانه بيت المال و تقسيم آن ميان مبارزان و مستمندان به رتق و فتق امور پرداخت و خود را براي هجوم به مكه معظمه آماده نمود.

علويان پس از يازده روز درنگ در مدينه در 24 ذي القعده عازم مكه معظمه شدند. وليكن در مكاني به نام "فخ" با سپاهيان هادي عباسي مواجه شده و پس از نبردي سنگين، متحمل شكست گرديدند و بسياري از آنان از جمله خود حسين بن علي به شهادت رسيدند. به ياري خداوند سبحان در رويدادهاي ذي الحجه ماجراي نبرد علويان با عباسيان در سرزمين فخ را بيان خواهيم كرد.