عید فطر

عيد، به معناى بازگشت مكرّر است، و در شريعت مخصوص روز فطر و قربان است؛ از آنجايى كه آن روز در شريعت، روز خوشى و مسرّت قرار داده شده است، به هر روزى كه در آن خوشى و سرور باشد، عيد گفته مى شود.

عيد فطر

امام رضا عليه السلام فرمود: «اگر كسى بپرسد كه چرا روز فطر عيد قرار داده شده است، گفته خواهد شد: براى اينكه مسلمانان روزى داشته باشند كه همگى در يك مكان گرد آيند و در صحرايى باز جانب خداوند عزّ و جل آشكار شوند و او را براى انعام و لطفى كه دربارۀ آنان كرده و با عبادت يك‌ماهه كه بر ايشان واجب كرده بود مقرّبشان ساخته، حمد و سپاس گويند، و آن روز عيد محسوب مى‌شود و روز اجتماع همۀ مسلمين است، و روز افطار و روز پرداخت زكات و بخشش به فقرا و روز رغبت و تشويق و روز ناله و زارى به درگاه بارى تعالى است، و براى اينكه آن روز اول و آغاز روزهاى سال جديد است و در آن روز به خلاف روزهاى يك‌ماهۀ پيش، روز خوردن و آشاميدن است، زيرا در نزد اهل حق ماه رمضان اولين ماه سال است، و خداوند چنان مى‌پسنديد كه آن روز (فطر) را روز اجتماع مسلمانان قرار دهد تا در آن روز او را سپاس گويند و تقديس و تكريم كنند.»

به اين دليل و حكمتى كه امام به آن اشاره كرد روز فطر را خدا عيد براى مسلمانان قرار داد تا در آن جمع شوند و به يكديگر تبريك بگويند بر توفيقى كه خدا در گرفتن يك ماه روزه در ماه رمضان به آنان عطا كرده است.

منابع

• باقر شریف قرشی؛ پژوهشی دقیق در زندگانی امام علی بن موسی الرضا علیه السلام، ترجمه محمد صالحی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1382، جلد٢ ، صفحه 69.

• فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 326.