آیه 199 بقره
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب است که برای اینجا مناسب بوده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 67
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 199 سوره بقره
«ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النَّاسُ».[۱]
روايت كنند كه هنگام حج عرب در عرفه و قريش در مزدلفة توقف مي‌نمودند سپس اين آيه نازل گرديد،[۲] و نيز قريش كه از جمله حمس بودند (شرح آن در صفحات 60 و 61 آمده است) در اوقات حج از حرم به عرفات نمى رفتند و در مزدلفه توقف مي‌نمودند و مى گفتند ما اهل اللَه هستيم و مانند ديگران نمى باشيم و نيز ما كه ساكنين حرم خدا هستيم نبايد از حرم بيرون برويم و منظور ايشان تعظيم و بزرگداشت خود بوده سپس حق تعالى اين آيه را فرستاد.[۳]
از اسماء دختر ابوبكر روايت شده كه قريش در مزدلفه توقف مي‌كردند و مردم در عرفه، مگر شيبة بن ربيعة و خداوند اين آيه را نازل فرمود،[۴] شيخ بزرگوار بنا به نقل از عائشه و ابن عباس و عطا و مجاهد و حسن بصرى و قتادة و سدى و ربيع موضوع فوق را ذكر نموده و نيز از امام محمدباقر عليه‌السلام هم روايت كرده است ولى به عنوان شأن و نزول به ميان نياورده است.
پانویس
- پرش به بالا ↑ بقيه آيه، «وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ سپس بازگرديد همچنان كه همه مسلمين به عرفات بازمى گردند و از خداوند درخواست آمرزش نمائيد. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است».
- پرش به بالا ↑ جامع البيان و روض الجنان.
- پرش به بالا ↑ روض الجنان.
- پرش به بالا ↑ تفسير ابن المنذر.
