نصرت خراسانی
نصرت خراسانی، عبدالحسین
قرن: 14
(ح 1334-1251 ش)
شاعر، متخلص به نصرت. مشهور به منشى‌باشى. در اصفهان به دنیا آمد. نسبش از طرف پدر به میرزا حسن خوشنویس كرمانى و از طرف مادر به معتمدالدوله نشاط مى‌رسد. در كودكى به مشهد رفت و پس از طى تحصیلات مقدماتى، علم فقه را نزد میرزا حبیب مجتهد شهیدى و علم كلام را از محضر محمدصادق حكمى سبزوارى و حكمت را نزد میرزا محمدعلى فاضل و غلامحسین شیخ‌الاسلام و میرزا محمد خادم‌باشى فراگرفت و در فقه و كلام و حكمت و ادبیات به درجه‌ى كمال رسید.
سپس وارد خدمات دولتى شد و به همراه محمدتقى میرزا ركن‌الدوله، برادر ناصرالدین شاه به شیراز و پس از آن با سمت رئیس دفترى به همراه محمدتقى میرزا به مشهد رفت. او همچنین مدتى حاكم كاشمر و درگز بود. استادانى از جمله: بهار، فرخ، شكسته و دانش از شاگردان وى بودند. او سرانجام در مشهد درگذشت. از آثارش: مثنوى «فروزنده»، بر وزن «حدیقه» سنایى؛ «فرازنده» در رد فرقه‌ى بهائیه؛ «جامع المتفرقة» یا «جامع المتفرقات» به سبك «كشكول» شیخ‌بهائى؛ «دیوان» شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص43.
