کسایی مروزی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

کسایی مروزی، حکیم مجدالدین، ابواسحاق، ابوالحسن علی

قرن: 4

(341-بعد از 391 ق)

شاعر، متخلص به كسایى. در مرو به دنیا آمد. وى علاوه بر قریحه شاعرى در مراتب علمى و به ویژه در علم صرف و بر دیگران مقدم بود. در اواخر عهد سامانى و اوایل عهد غزنوى مى‌زیست. در آغاز كار مداح وزیرانى چون عبیداللَّه بن احمد عتبى (م 372 ق).

وزیر نوح بن منصور سامانى و شاهانى چون سلطان محمود غزنوى بود. ولى در اواخر عمر از این كار پشیمان شد. ناصرخسرو معاصر وى است و در قصاید خود از او بسیار یاد مى‌كند. او در عهد خود مشهور بوده و با توجه به اشعارش از شاعران شیعى زمان خود به شمار مى‌آید. وى در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اشعار زیادى دارد و نخستین شاعرى بود كه در موعظه و حكمت به مراحل مهمى از پیشرفت رسید.

كسایى در اواخر عمر به تهذیب نفس و تصفیه‌ى باطن پرداخت و در كسوت زهد و ورع زیست. در «شاعران همعصر رودكى» نام وى ابوالحسن على بن محمد ذكر شده و آمده است كه او تا سالهایى پس از 419 ق مى‌زیسته است. از آثارش: «دیوان» شعر شامل سه هزار بیت.