آیه 146 بقره

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات، ص 43

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 146 سوره بقره

«الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ».

على بن ابراهيم از پدرش او از ابن ابى عمير او از حريز او از امام جعفرصادق عليه‌السلام روايت كند: كه اين آيه درباره يهود و نصارى نازل گرديده زيرا خداوند در تورات و انجيل و زبور صفت محمد و ياران او را و نيز مهاجرت وى را گوش‌زد نموده بود.

چنان كه در آيه 29 سوره فتح فرمايد: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ» ولى وقتى كه مبعوث گرديد بوى كافر شدند و انكار نمودند.