آیه 118 بقره
نسخهٔ تاریخ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۶ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها) (صفحهای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 33
نویسنده: محمدباقر محقق
شأن نزول آيه 118 سوره بقره
«وَ قالَ الَّذِينَ لايَعْلَمُونَ لَوْلا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينا آيَةٌ».[۱]
از طريق سعيد يا عكرمة او از ابن عباس چنين نقل نمايد: كه رافع بن خزيمه به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفت: اگر تو پيامبرى به خداوند بگو با ما تكلم نمايد تا سخنان او را بشنويم سپس اين آيه در مقابل آن گفتار نازل گرديد.[۲]
پانویس
- ↑ بقيه آيه، «كَذلِكَ قالَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ تَشابَهَتْ قُلُوبُهُمْ قَدْ بَيَّنَّا الْآياتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ؛ كسانى كه نادانند گفتند: چرا خدا با ما سخن نمى گويد يا نشانه اى نمى فرستد و كسانى كه پيش از اينها بودند نيز مانند همين سخنان را مى گفتند. دلهاى آنها (در نادانى) همانند يكديگر است و ما دلائل و نشانه ها را براى كسانى كه باور همى دارند روشن گردانيديم».
- ↑ تفسير جامع البيان و تفسير ابن ابىحاتم.