ضیایی اردوبادی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ضیایی اردوبادی

ملیت: ایرانی
قرن: 10

(وف 927 ق). شاعر. متخلص به ضیایى. از سخن‌سرایان آذربایجان و از معاصران سلطان حسین بایقرا و یعقوب میرزاى آق قویونلو بود. براى تحصیل به هرات رفت و در آنجا مورد توجه امیر علیشیر قرار گرفت.

وى به دقت ذهن و حدت فهم شهرت یافت و اكثر قصایدش در لغز و معما است. در اواخر دوره‌ى گوركانیان. ضیایى به تبریز بازگشت و در 902 ق قصیده‌اى در جلوس احمد بیگ بن اغورلو محمد بن اوزون حسن پادشاه آق قویونلو گفت. مدفن وى در تبریز است. در تذكره‌ى «مجالس النفائس» شرح حال او تحت عنوان ضیاى تبریزى آورده شده است.