شاطر قمی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شاطر قمی، مصطفی

قرن: 14

(1356-1309 ق)

شاعر، متخلص به شاطر و شاطر مسكین. در قم متولد شد. تا سیزده سالگى در مكتب ملا على ‌اصغر علوم مقدماتى را فراگرفت. در جوانى به كسب و كار پرداخت و پیشه‌ ى شاطرى را برگزید و از آن پس به تهران رهسپار شد و در آنجا به همان شغل اشتغال ورزید.

شاطر از آغاز كودكى به نظم شعر پرداخت و اشعار خود را از نظر دایى‌ اش سید محمدتقى منتظرى كه از فضلا و علما بود و در ادب نیز دست داشت مى‌ گذرانید همچنین از حافظه‌ اى قوى و نیرومند برخوردار بود كه علاوه بر اشعار دیگر شاعران، تمامى اشعار خود را نیز از حفظ داشت.

بیشتر اشعارش در مدایح و مراثى ائمه اطهار علیهم السلام است. در تهران وفات یافت و در ابن‌ بابویه دفن شد. اثر وى «غزلیات» است كه به اهتمام سید محمدباقر برقعى، صاحب «سخنوران نامى معاصر ایران» در قم به چاپ رسیده است.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص283.