میرزا بابا راز شیرازی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

راز شیرازی ذهبی، ابوالقاسم

قرن: 13

(1286-1202 ق)

فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز مشهور به میرزا بابا. وى در شیراز متولد شد و به اقتضاى حال خانوادگى و محیط زندگى به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبى به درجه‌ى اجتهاد رسید.

او از مریدان پدر خود كه قطب سلسله‌ى ذهبیه بود، شد و پس از مرگ او به ارشاد آن سلسله پرداخت و تولیت آستانه‌ى شاهچراغ شیراز بدو محول گردید. وى به قصد زیارت مشهدالرضا به مشهد رفت و در مراجعت سه سال در تهران ماند از جانب ناصرالدین‌شاه لقب مجدالاشراقى یافت.

در سال 1286 ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیكرش را به مشهد منتقل كردند و در ایوان طلا به خاك سپردند. وى داراى تالیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس المطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب سلسله‌ى ذهبیه»؛ «براهین الامامه»؛ «تنبیه المرید»؛ «تباشیر الحكمه» و «مجموعه‌ى اشعار».