مختاری غزنوی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مختاری غزنوی، سراج‌الدین، ابوعمر عثمان

قرن: 6

(549/544-474/473 ق)

حكیم و شاعر، متخلص به مختارى. ملقب به ابوالمفاخر و ملك الكلام. وى ابتدا عثمان تخلص مى‌كرد. او از شعراى دربار غزنویان و با ابراهیم بن مسعود غزنوى (492-450 ق) و مسعود بن ابراهیم (508-492 ق) و عضدالدوله شیرزاد بن مسعود بن ابراهیم و ابوالملوك ارسلان بن مسعود بن ابراهیم معاصر بود.

علاوه بر غزنویان، او سلاجقه‌ى قاوردیان كرمان و سلاجقه‌ى عراق را نیز مدح كرده است. از شعراى معاصر مختارى مى‌توان مسعود سعد سلمان، امیر معزى، سنایى غزنوى و ابوالفرج رونى را نام برد.

او مسعود سعد را مدح گفته و سنایى وى را مدح كرده است. در تذكره‌ها براى وفات وى تاریخ‌هاى متفاوتى از 534 تا 555 ق ذكر شده است. همچنین بعضى از تذكره‌ها او را ممتاز غزنوى، استد سنایى غزنوى مى‌دانند كه بعد از فوت سلطان ابراهیم بن مسعود به هندوستان رفته است.

از آثارش: مثنوى «شهریارنامه»، در ذكر داستان شهریار پسر برزو، از نوادگان رستم زابلى به درخواست سلطان مسعود بن ابراهیم كه تقلیدى از «شاهنامه‌ى» فردوسى است؛ مثنوى «هنر نامه‌ى یمینى» در پانصد بیت، در مدح یمین‌الدوله بهرامشاه؛ «دیوان» شعر در حدود هشت هزار بیت.