غزالی مشهدی
غزالی مشهدی
قرن: 10
(ح 980-936 ق)
شاعر ملقب به ملك الشعراء. وى در شهر مشهد به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعرى را آغاز كرد و شهرتى بسزا پیدا نمود. در اوان جوانى به دربار شاه‌طهماسب راه یافت ولى به الحاد متهم شد و ناگزیر به هند رفت و على قلى‌خان بن حیدر سلطان ازك شیبانى او را به خدمت پذیرفت.
غزالى منظومه‌ى «نقش بدیع» خود را كه به نام شاه‌طهماسب آغاز كرده بود به نام على قلى‌خان به پایان رسانید. وى نخستین شاعرى است كه در دولت گوركانى هند مرتبه ملك الشعرایى یافت. او در هند با شیخ فیض دكنى صحبت داشت. عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت. از دیگر آثارش: «گنج اكبرى»، حاوى اشعارى در ستایش جلال‌الدین اكبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مكتوم»؛ «سنت الشعراء» كه مجموعه‌ایست از قصائد به نظم الفبایى با مقدمه‌اى به نثر؛ «اسرار المكنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الكاینات»؛ «دیوان» شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص233.
