احمد بن یحیی بلاذری

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابوالحسن احمد ابوجعفر بلاذری

قرن: 4

وفات: (279 ق)

مورخ، جغرافیدان، ادیب، شاعر و مترجم.

اصل و ریشه ایرانى دارد ولى نشو نمایش در بغداد بود. از مترجمان مشهور فارسى به عربى است. از گروه انبوهى از مشایخ عراق و دمشق و انطاكیه روایت كرده و از آخرین مشاهیر مورخان فتوحات اسلامى است.

او نزد خلفاى عباسى هم‌عصرش چون متوكل و مستعین معتز تقرب داشت. در آخر عمر به جهت خوردن میوه‌ى بلاذر (بلادر مساوى است با آناكردیوم) مبتلا به اختلال حواس شد و در بیمارستان بغداد جان داد. از آثار وى: «انساب الاشراف»؛ «البلدان الصغیر»؛ «البلدان الكبیر»، ناتمام؛ «عهد اردشیر»؛ «فتوح البلدان».

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص66.