محمد جیحون یزدی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

محمد جیحون یزدی

قرن:13

(1250- ح 1318 /1302 ق)

شاعر، متخلص به جیحون. ملقب به تاج‌الشعرا و نواب. در یزد متولد شد و در آن شهر نشو و نما یافت. وى تحصیلات متداول زمان را در زادگاهش فراگرفت و به ستایش و مدح حكام و خوانین شهر خود پرداخت.

او پس از مدتى زادگاه خود را ترك كرد و سفرهایى به شهرهاى آذربایجان، تهران، قم، اصفهان و شهرهاى جنوبى ایران انجام داد. جیحون در زمان حكومت فرهاد میرزا با وى به شیراز رفت و از آن پس در سیر و حركت بود و چندى در هندوستان و پس از آن به بنادر عمان و خلیج‌فارس و از آنجا به بصره و عراق عرب رهسپار شد.

در اصفهان مدح ظلل‌السلطان گفت و بعد از مرگ تاج‌الشعراء شهاب اصفهانى، لقب تاج‌الشعرایى یافت. وى سالهاى آخر عمر خود را در مصاحبت ناصرالدوله فرمانفرما، والى كرمان گذرانید و در شهر كرمان درگذشت و در جوار خواجه‌خضر دفن شد.

هنر جیحون در قصیده‌سرایى بوده، بخصوص در ساختن مسمط مهارت داشت و بیشتر قصایدش مدح و مرثیه پیشوایان دین است. آثار وى: «دیوان» اشعار؛ «نمكدان» به نثر؛ «جیحون نامه»، اشعارى در مراثى.