محسنای شیرازی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

محسنای شیرازی، محسن

قرن: 11

(زنده به سال 1041 ق)

شاعر. اصلش از شیراز بود و در همان جا نشو و نما یافت و تحصیل كرد. او با میرزا نظام دستغیب شیرازى و غیاثاى حلوایى (م 1040 ق) معاصر و با ملا صبوحى خوانسارى رفیق بود و با آنان مشاعره مى‌نمود. در 1031 ق به اردوى شاه عباس اول رفت، مدتى نیز در مازندران بسر برد و سپس به هندوستان عزیمت كرد و از آنجا به قندهار رفت.

در 1033 ق از قندهار به هندوستان بازگشت. میرزا محمدصادق میناى اصفهانى در سفر خود به جهانگیر نگر (داكاى كنونى) در 1041 ق، او را دیده كه در آن دیار در خدمت آقا محمد زمان از امراى بنگاله بسر مى‌برده است. وى عاقبت در هندوستان درگذشت. طبع شعر خوبى داشت و در تذكره‌ها اشعارى از وى آمده است. از اوست:

هر جا كه پا نهد دل درد آشناى ما افتد غمى چو نقش قدم در قفاى ما