رکعت

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ركعت: مجموع قيام، ركوع و سجود.

در تحقق ركعت به قيام، ركوع و دو سجده تا برداشتن پيشانى از سجده دوم، شك و اختلافى نيست؛ ليكن به كمتر از آن اختلاف است. مجموع افعال از قيام تا برداشتن سر از سجده دوم؛ مجموع افعال از قيام تا اتمام ذكر واجب سجده دوم؛ مجموع افعال از قيام تا گذاشتن پيشانى بر محلّ سجود در سجده دوم و مجموع افعال از قيام تا ركوع، چهار قول در مسئله است. قول نخست مشهور است. از عنوان ركعت در باب صلات سخن گفته‌اند.

هرگاه متعلّق شك در نماز، دو ركعت نخست باشد. شرط صحت شك و عدم وجوب اعاده نماز، وقوع آن پس از اكمال دو ركعت است و در صورت عروض شك پيش از اكمال ركعت دوم، نماز باطل مى‌شود؛ ليكن در اين كه اكمال ركعت به چه چيز تحقق مى‌يابد اختلاف است كه بدان اشاره شد.

درك يك ركعت از آخر وقت، به منزله درك تمامى ركعات نماز در وقت است. بنابراين كسى كه تنها به اندازه يك ركعت زمان دارد، بايد نماز را به نيت ادا بگزارد. در اين كه ادراك ركعت با چه چيز تحقق مى‌يابد، اختلاف ياد شده در اين جا نيز جارى است.

بنابر قول مشهور، پيوستن به جماعت و اقتدا به امام در حال ركوع، ادراك يك ركعت به شمار مى‌رود.

منابع

• جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 4، صص 126-125.