عظیم (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۵ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۴۷ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} اين اسم و صفت الهى، صفت مشبّهه به معناى بزرگ ...' ایجاد کرد)
اين اسم و صفت الهى، صفت مشبّهه به معناى بزرگ شمردن و تمجيد كردن و تجليل نمودن است و خداوند را از آن جهت عظيم گويند كه براى عظمت او ابتدا و بدایتی نباشد و از براى جلالت قدر او، انتها و نهايتى نباشد.
صفت عظيم شش بار به عنوان صفت اللّه، ربّ و علىّ در قرآن استعمال شده است.[۱]
- «...وهُوَ العَلِىُّ العَظيم». (سوره بقره(2)، 255)
و نيز: 42/4؛ 56/74 و 96؛ 69/33 و 52.
پانویس
- ↑ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج2، ص840.
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 20، صفحه 423.
