نور

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«نور» به معنای روشنایی یا آشکارکننده و نمایانگر اشیا، و یکی از اسامی و صفات قرآن است:

«... وَأَنزَلْنَا إِلَیْکُمْ نُورًا مُّبِینًا»؛ 'و ما به سوی شما نوری تابناک فرو فرستاده‌ایم' (نساء// 174) . در باره اطلاق «نور» بر قرآن چند وجه ذکر شده است:

1. قرآن راه سعادت انسان را روشن می‌کند و او را از ظلمت جهل و شرک و بت‌پرستی نجات می‌دهد.

2. به لحاظ حقیقت متعالیه قرآن که از سرچشمه بی‌نهایت نور، یعنی خدای متعالی صادر شده است.

3. چون قرآن باعث پیداشدن و قرارگرفتن نور ایمان در قلب می‌شود، «نور» نامیده شده است.

4. قرآن روشن‌کننده همه حقایق و معنویات، مبدأ و معاد، حلال و حرام و امور دنیا و آخرت است؛ پس «نور» است.