مبین (اسامی و اوصاف قرآن)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است:
«قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»؛ «از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد» (مائده// 15) .
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و… است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره (نساء// 174؛ مائده// 15؛ حجر// 1؛ نمل// 1؛ یس// 69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (یوسف// 1؛ شعرا// 2؛ قصص// 2؛ زخرف// 2؛ دخان// 2) به کار رفته است.
منابع
ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)
