طه
نسخهٔ تاریخ ۴ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۳۵ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها)
طه، دو حرف از حروف مقطعه است،[۱] و در اين كه مراد از آن چيست، روايات و اقوال مختلف است. در روايتى از امام صادق عليه السلام «طه» از اسامى پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته شده است [۲] كه به معناى «يا طالب الحق الهادى اليه» مى باشد.[۳]
و در روايت ديگر از آن حضرت به معناى طهارت اهل بيت عليهم السلام آمده است.[۴] برخى از مفسران، آن را به معناى «يا رجل» كه مقصود محمد صلى الله عليه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روايات گفته اند: رسول خدا صلى الله عليه و آله هنگام تهجّد، روى انگشتان پاها يا روى يك پا قرار مى گرفت تا رنج بيشترى تحمّل كند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمين قرار ده و تا اين حدّ خود را به مشقت نينداز.[۵]
پانویس
- پرش به بالا ↑ الميزان، ج14، ص119.
- پرش به بالا ↑ تفسير نورالثقلين، ج3، ص367، ح2؛ معانى الاخبار، ص22، ح1؛ البرهان، ج3، ص748، ح2.
- پرش به بالا ↑ البرهان، ج3، ص748، ح3.
- پرش به بالا ↑ تأويل الآيات الظّاهره، ص 304؛ البرهان، ج3، ص 48، ح3.
- پرش به بالا ↑ الدرالمنثور، ج5، ص550؛ البرهان، ج3، ص748، ح4-5؛ الكشاف، ج3، ص49؛ الميزان، ج14، ص125-126.
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 246.
