ذکر (از اسامی قرآن)

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«ذکر» گاهی به معنای «حفظ» و گاهی به معنای «یادآوری» است. البته یادآوری ممکن است با دل صورت بگیرد (ذکر درونی و باطنی) ، و ممکن است با زبان باشد (ذکر لفظی) .

اطلاق ذکر، تذکره و… بر قرآن یا به این دلیل است که قرآن مردم را به یاد خدا می‌اندازد یا به خاطر یادآوری داستان پیشینیان یا به دلیل بیان تمام حقایق و مبانی دین و احکام شریعت اسلام و امور خیر و صلاح بندگان است.

«الذکر، ذکر، ذکری و تذکره» از اسامی و صفات قرآن به شمار می‌آیند. موارد کاربرد آن‌ها به ترتیب به‌قرار ذیل است:

1. الذکر: حجر// 6؛ نحل// 44؛ یس// 11؛ ص// 1و8؛ فصلت// 41؛ قمر// 25؛ قلم// 51؛ آل عمران// 58؛ فرقان// 18 و 92؛ زخرف// 50.

2. ذکر: یس// 69؛ طه// 99؛ طلاق// 10؛ ص// 49؛ صافات// 3؛ مرسلات// 5.

3. ذکری: انعام//90؛ اعراف// 2؛ هود// 120؛ عنکبوت// 51.

4. تذکره: طه// 3؛ حاقه// 48؛ مزمل// 19؛ دهر// 29؛ مدثر// 49 و 54.

منابع

ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)