حکیم (اسم الله)

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حكيم، از صفات خداوند است و اطلاق آن بر پروردگار، به دليل علم او به حقايق اشيا و پديد آوردن آنها در كمال استوارى است.

اين صفت الهى در آيات ذيل آمده است:

• بقره (2) 32 و 129 و 209 و 220 و 228 و240 و260 ؛
• آل عمران (3) 6 و 18 و 58 و 62 و 126 ؛
• نساء (4) 11 و 17 و 24 و 26 و 56 و 92 و 104 و 111 و 130 و 158 و 165 و 170 ؛
• مائده (5) 38 و 118 ؛ انعام (6) 18 و 73 و 83 و 128 و 139 ؛
• انفال(8) 10 و 49 و 63 و 67 و 71 ؛
• توبه (9) 15 و 28 و 40 و 60 و 71 و 97 و 106 و 110 ؛
• يونس (10) 1 ؛ *هود (11) 1 ؛
• يوسف(12) 6 و83 و100 ؛
• ابراهيم (14) 4 ؛
• حجر (15) 25 ؛ *نحل (16) 60 ؛ *حج (22) 52 ؛
• نور (24) 10 و 18 و 58 و 59 ؛
• نمل (27) 6 و 9 ؛
• عنكبوت (29) 26 و 42 ؛
• روم (30) 27 ؛
• لقمان (31) 2 و 9 و 27 ؛
• احزاب (33) 1 ؛
• سبأ (34) 1 و 27 ؛
• فاطر (35) 2 ؛
• يس (36) 2 ؛
• زمر (39) 1 ؛
• غافر (40) 8 ؛
• فصلت(41) 42؛
• شورى(42) 3 و51 ؛
• زخرف(43) 4 و84 ؛
• دخان(44) 4؛
• جاثيه(45) 2 و37 ؛
• احقاف(46) 2؛
• فتح(48) 4 و7و19 ؛
• حجرات(49) 8 ؛
• ذاريات(51) 30 ؛
• حديد (57) 1 ؛
• حشر (59) 1 و 24 ؛
• ممتحنه (60) 5 و 10 ؛
• صف (61) 1 ؛
• جمعه (62) 1 و 3 ؛
• تغابن (64) 18 ؛
• تحريم (66) 2 ؛
• انسان (76) 30.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 12، صفحه 116 .