ضمرة بن ابی العیص
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
«ضمرة بن ابی العيص» از قبيله خزاعه و از مؤمنان به پيامبر(صلى الله عليه وآله) در مكّه بود.[۱] برخى مفسّران، شأن نزول آيات 97 تا 100 نساء (4) را در پى آن دانسته اند كه پس از وجوب هجرت بر مسلمانان «ضمره» به رغم بيمارى، خواستار مهاجرت از مكّه به مدينه شد كه در بين راه از دنيا رفت و با نزول آيات ياد شده، پاداش اين گونه افراد بر خدا دانسته شد.[۲]
پانویس
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 145 .