فتّاح (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۳۱ توسط بهرامی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} اين اسم و صفت اله...' ایجاد کرد)
اين اسم و صفت الهى به صورت اسمى [فتّاح] و به صورت فعلى [فتح] به معناى گشودن و داورى در قيامت ميان مردم است [۱]
و به صورت اسمى يك بار در قرآن آمده است:
قُل يَجمَعُ بَينَنا رَبُّنا ثُمَّ يَفتَحُ بَينَنا بِالحَقِّ وهُوَ الفَتّاحُ العَليم. سبأ (34) 26
پانویس
- ↑ الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 105 - 106; اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1033 - 1038.
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 46 .
