زرارة بن اعین

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

كه جلالت شأن و عظمت قدرش زياده از آن است كه ذكر شود، جمع شده بود. در او جميع خصال خير از علم و فضل و فقاهت و ديانت و وثاقت، از حواريين صادقين علیهماالسلام است و او همان است كه يونس بن عمار حديثى از او نقل كرده براى حضرت امام صادق علیه‌السلام در باب ارث كه او از حضرت امام باقر علیه‌السلام نقل كرده بود. حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: آنچه را كه زراره روايت كرده از ابوجعفر علیه‌السلام پس جايز نيست كه ما رد كنيم.

و روايت شده كه آن حضرت به فيض بن مختار فرمود كه هر وقت خواستى حديث ما را پس اخذ كن از اين شخص نشسته و اشاره فرمود به زراره و نيز از آن حضرت مروى است كه درباره زراره فرمود: لولا زرارة لقلت انّ احاديث ابى ستذهب.

و گذشت در بريد كه زراره يكى از اوتاد زمين و اعلام دين است و هم روايت است كه وقتى حضرت امام صادق علیه‌السلام به او فرمود: اى زراره اسم تو در نام هاى اهل بهشت بى الف است.

گفت: بلى فدايت شوم، اسم من عبدربه است ولكن ملقب شدم به زراره و از او نقل شده كه مى گفته: به هر حرف كه از امام جعفرصادق علیه‌السلام مى شنوم ایمان من زياده مى شود.

و از ابن ابى عمير - كه از بزرگان فضلاى شيعه است - نقل است كه وقتى به جميل بن دراج - كه از اعاظم فقها و محدثين اين طايفه است - گفت كه: چه نيكو است محضر تو و چه زينت دارد مجلس افاده تو؟ گفت: بلى، لكن به خدا سوگند كه نبوديم ما در نزديك زراره مگر به منزله اطفال مكتبى كه در نزد معلم خود باشند.

و ابوغالب زرارى در ساله اى كه به جهت فرزند فرزندش محمد بن عبدالله نوشته، فرموده: روايت شده كه زراره مردى و سيم و جسيم و ابيض اللّون بود و بر دست خود عصايى داشت، مردم احتشام او را بپا مى داشتند و صف مى زدند و نظر به حسن و هيأت و جمال او مى نمودند و در جدل و مخاصمت در كلام امتيازى تمام داشت و هيچ كس را قدرت آن نبود كه در مناظره او را مغلوب سازد الا آن كه كثرت عبادت او را از كلام واداشته بود و متكلمين شيعه در سلك تلاميذ او بودند، هفتاد سال عمر كرد و از براى آل اعين فضايل بسيارى است و آنچه در حق ايشان روايت شده زياده از آن است كه براى تو بنويسم، الخ انتهى.

مؤلّف گويد كه وفات زراره بعد از وفات حضرت صادق علیه‌السلام واقع شده به فاصله دو ماه يا كمتر و زراره در وقت وفات آن حضرت مريض بود و به همان مرض رحلت كرد رحمة الله عليه و بدان كه بيت اعين از بيوت شريفه است و غالب ايشان اهل حديث و فقه و كلام بوده اند و اصول و تصانيف و روايات بسيار از ايشان نقل شده است.

و زراره را چند تن اولاد بود از جمله رومى و عبدالله مى باشند كه هر دو تن از ثقات روانند و ديگر حسن و حسين است كه حضرت صادق علیه‌السلام در حق ايشان دعا كرده و فرموده: احاطهما اللّه و كلاهما و رعاهما و حفظهما بصلاح ابيهما كما حفظ الغلامين.

و برادران زراره، حمران و بكير و عبدالرحمن و عبدالملك تمامى از اجلاء مى باشند. اما حمران كه گذشت حالش و بكير همان است كه حضرت صادق علیه‌السلام او را ياد كرده و فرموده: رحم اللّه بكيرا و قد فعل.

و نيز روايت شده كه بعد از فوت او حضرت فرمود: واللّه لقد انزله اللّه بين رسوله و امیرالمومنین صلوات الله و سلامه عليهما. و اولاد و احفاد او اهل حديثند و از براى آن جناب در بيرون شهر دامغان بقعه و مزارى است معروف.

و عبدالرحمن بن اعين همان است كه مشايخ، شهادت بر استقامت او داده اند و عبدالملك بن اعين همان است كه حضرت امام صادق علیه‌السلام بر او ترحم فرموده و قبر او را در مدينه با اصحاب خود زيارت كرده و عارف به نجوم بوده، و فرزندش ضريس بن عبدالملك از ثقات روات است.

پانویس

منبع

حاج شیخ عباس قمی, منتهي الآمال قسمت دوم، باب نهم: در تاريخ حضرت امام صادق عليه‌السلام