فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله از خدیجه
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
رسول خدا صلى الله علیه و آله به جز ابراهيم كه از «ماريه قبطيه » كنيز مصرى آن حضرت متولد شد همان كنيزى كه مقوقس (حاكم مصر) براى آن حضرت فرستاد، فرزندان ديگر آن بزرگوار همگى از بانوى بزرگوارش خديجه سلام الله عليها بود كه خداى تعالى به آن حضرت عنايت فرمود.
كه البته در عدد آن ها و بلكه در نام آن ها نيز اختلاف است، و مشهور آن است كه آن ها شش تن بودند، يعنى دو پسر و چهار دختر، و دانشمند فقيد مرحوم دكتر آيتى در تاريخ پیامبر اسلام نام آن ها و ترتيب ولادت و وفات آن ها را بدين گونه ذكر كرده كه ذيلا مى خوانيد:
- قاسم كه نخستين فرزند رسول خدا است، و پيش از بعثت در مكه تولد يافت، و رسول خدا به نام وى «ابوالقاسم » كنيه گرفت، و نيز نخستين فرزندى است كه از رسول خدا در مكه وفات يافت و در آن موقع دو ساله بود.
- زينب دختر بزرگ رسول خدا كه بعد از قاسم در سى سالگى رسول خدا تولد يافت، و پيش از اسلام به ازدواج پسرخاله خود «ابوالعاص بن ربيع » درآمد و پس از جنگ بدر به مدينه هجرت كرد و در سال هشتم هجرت در مدينه وفات يافت.
- رقيه كه پيش از اسلام و بعد از زينب، در مكه تولد يافت و پيش از اسلام به عقد «عتیبة بن ابى لهب» درآمد و پس از نزول سوره «تبت يدا ابى لهب » و پيش از عروسى به دستور ابولهب و همسرش «ام جميل» از وى جدا گشت و سپس به عقد «عثمان بن عفان» درآمد و در هجرت اول مسلمين به حبشه با وى هجرت كرد و آن گاه به مكه بازگشت و به مدينه هجرت كرد و در سال دوم هجرت سه روز بعد از بدر، همان روزى كه مژده فتح بدر به مدينه رسيد، وفات يافت.
- ام كلثوم كه نيز در مكه تولد يافت و پيش از اسلام به عقد «عتيبة بن ابى لهب » درآمد و مانند خواهرش پيش از عروسى از «عتيبه» جدا شد و در سال سوم هجرت به ازدواج «عثمان بن عفان » درآمد، و در سال نهم هجرت وفات كرد.
- حضرت فاطمه عليهاالسلام كه ظاهرا در حدود پنج سال پيش از بعثت رسول خدا در مكه تولد يافت.[۱] و در مدينه به ازدواج «اميرالمؤمنين » امام علی عليه السلام درآمد، و پس از وفات رسول خدا به فاصله اى در حدود چهل روز تا هشت ماه وفات يافت و نسل رسول خدا تنها از وى باقى ماند و يازده امام معصوم از دامن مطهر وى پديد آمدند.
- عبدالله كه پس از بعثت رسول خدا در مكه متولد شد و «طيب » و «طاهر» لقب يافت. و در همان مكه وفات كرد و پس از وفات او «عاص بن وائل سهمى » رسول خدا را "ابتر" خواند و سوره كوثر در پاسخ وى نازل گرديد.[۲]
و البته همان گونه كه گفته شد آن چه ايشان انتخاب كرده و نوشته اند بر طبق قول مشهور است، ولى اقوال ديگرى هم در اين باره هست كه در سيره ابن هشام و كتاب المنتقى في مولد المصطفى[۳] و كتاب هاى ديگر نقل شده، كه ما چون در نظر داريم ان شاءالله تعالى در جاى ديگرى در اين باره به تفصيل بحث كنيم در اين جا به همين اندازه اكتفا كرده و مى گذريم.
پانویس
- ↑ البته نظر دانشمندان و محدثين شيعه عموما آنست كه ولادت آن حضرت پنج سال بعد از بعثت بوده، و شايد به همين جهت نيز ايشان به عنوان ظاهر اين قول را ذكر كرده اند.
- ↑ تاريخ پیامبر اسلام، صفحه 69-71.
- ↑ سيره ابن هشام، ج 1 ص 190، بحارالانوار، ج 22 ص 166.
منابع
رسولى محلاتى، درس هايى از تاريخ تحليلى اسلام، جلد 2، صفحه 52.
