ابن سکیت اهوازی

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابن السكيت يعقوب بن اسحاق اهوازى شيعى: يكى از ائمه لغت و حامل لواء علم عربيت و ادب و شعر و صاحب اصلاحك المنطق و از خواص امام محمدتقى و امام على‌النقى عليهم‌السلام است و ثقه و جليل است و در سنه دويست و چهل و چهار متوكل او را به قتل رسانيد.

و سببش آن بود كه او را مؤدب اولاد متوكل بود، روزى متوكل از وى پرسيد كه دو پسر من معتز و مؤيد نزد تو بهتر است يا حسن و حسين؟ ابن السكيت شروع كرد به نقل فضايل حسنين عليهماالسلام، متوكل امر كرد به غلامان ترك خود تا او را در زير پاى خود افكندند و شكمش را بماليدند پس او را به خانه‌اش بردند.

در فرداى آن روز وفات كرد، و به قولى در جواب متوكل گفت كه قنبر خادم على عليه السلام بهتر است از تو و دو پسران تو، متوكل امر كرد تا زبانش را از قفايش بيرون كشيدند، و او را ابن السكيت مى‌گفتند به جهت كثرت سكوت او.

وَ مِنَ الْغَريبِ اِنَّهُ وَقَعَ فيما حَذَّرَهُ مِنْ عَثَراتِ اللِّسانِ بِقَوْلِهِ قَبْلَ ذلِكَ بِيَسِيرٍ:

يُصابُ الْفَتى مِنْ عَثْرَةٍ بِلِسانِهِ × وَ لَيْسَ يُصابُ الْمَرْءُ مِنْ عَثْرِةِ الرِّجْل

فَعَثْرَتُهُ فِى الْقَوْلِ تَذْهِبُ رَاءْسَهُ × وَ عَْثرَتُهُ فِى الرِّجْلِ تَبْرَءُ عَنْ مَهْلٍ.

پانویس

منبع

حاج شیخ عباس قمی, منتهی الآمال، قسمت دوم، باب دوازدهم: در تاريخ امام دهم