ورود امام حسین علیه السلام به مکه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۴۱ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: امام حسین علیه السلام، 3 شعبان، ورود امام حسين علیه السلام...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

منبع: نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

ورود امام حسين علیه‌السلام به مكه معظمه/ 3 شعبان

امام حسين علیه‌السلام پس از آن كه از درخواست عامل مدينه براي بيعت با يزيد بن معاويه امتناع كرد و به صورت اعتراض آميز، شهر مدينه را ترك و به سوي مكه حركت كرد. در شب جمعه، سوم شعبان سال 60 هجري قمري وارد مكه معظمه گرديد و به هنگام ورود، اين آيه را تلاوت مي‌كرد: «و لَمّا تَوَجّهَ تِلْقاءَ مَدْيَن قالَ عَسي رَبّي اَنْ يَهْدِيَني سَواءَ السَّبيل».[۱]

حركت آن حضرت از مدينه، در 28 رجب و ورودش به مكه در سوم شعبان و در كل، به مدت پنج روز در راه بود. پس از آن كه وارد مكه معظمه گرديد، اهالي اين شهر مقدس به استقبالش شتافتند. بزرگان و صاحب نفوذان مكه اعم از ساكنان دايمي و زايران و حاجيان هر روز به زيارتش رفته و از محضر پرفيض وي بهره‌مند مي‌شدند.

عبدالله بن زبير كه يك روز پيش از حركت آن حضرت از مدينه به سوي مكه گريخته و در اين مكان مقدس پناه گرفته بود، اميد بسيار داشت كه اهالي مكه وي را در مبارزه با يزيد بن معاويه همراهي كرده و وي را در دستيابي به حكومت ياري كنند. ولي با تشريف فرمايي امام حسين علیه‌السلام به مكه، اكثر مردم با امام حسين علیه‌السلام ارتباط برقرار كرده و از اهداف و انگيزه‌هايش باخبر شدند و بدين لحاظ عبدالله بن زبير را به حاشيه راندند.

بدين جهت عبدالله بن زبير در باطن، از آمدن امام حسين علیه‌السلام به مكه معظه، ناخرسند بود و دلش مي‌خواست كه آن حضرت به هر بهانه‌اي، اين شهر را ترك كند و زمينه را براي بلندپروازي‌هاي وي فراهم نمايد.

امام حسين علیه‌السلام بدون در نظر گرفتن جاه‌طلبي‌هاي عبدالله بن زبير و سخت‌گيري‌هاي عاملان و مأموران يزيد به روشنگري مسلمانان در مكه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه به مدت چهار ماه و پنج روز در مكه معظمه اقامت نمود و پس از آن كه با دعوت انبوه و سراسري كوفيان مواجه گرديد، در هشتم ذي الحجه سال 60 قمري، مكه معظمه را به قصد كوفه ترك كرد.[۲]

پانویس

  1. سوره قصص، آيه 22.
  2. نك: الارشاد (شيخ مفيد)، ص 373؛ كلمات الامام الحسين علیه‌السلام (شريفي)، ص 305؛ لواعج الأشجان (سيد محسن امين)، ص 32؛ منتهي الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 301؛ مناقب آل ابي‌طالب (ابن شهر آشوب)، ج 3، ص 240.

منابع بیشتر:

وقایع الایام شیخ عباس قمی، 3 شعبان.