التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)
محتویات
مؤلف
ابوجعفر محمد بن حسن طوسى. (م 460 ق)
زندگینامه و اظهارنظرها
زندگینامه مؤلف در قسمت معرفى كتب فقهى شیعه گذشت.
معرفى اجمالى كتاب
این كتاب یكى از بزرگترین و گرانقدرترین آثار فرهنگ اسلامى است و نخستین تفسیر جامع و فراگیر شیعى است كه به بحثهاى مختلف علوم قرآنى و تفسیرى مى پردازد و از دایره نقل و تفسیر اثرى خارج مى شود؛ زیرا وى تفسیر روایى و مأثور را به تنهایى براى استنباط و فهم قرآن كافى نمى داند. او با تكیه بر عقل، اندیشه ها و یافته هاى تفسیر مأثور عالمان، اقوال و روایات گزارش شده را نقد و تحلیل مى كند.
روش شیخ در تفسیر در كنار تبیین و توضیح معانى آیات، عرضه اقوال گوناگون عقیدتى و كلامى است. وى توجهى خاص به مباحث لغوى و اشتقاقى كلمات و قرائت آیات دارد و قصص و تاریخ امتهاى پیشین را نقل و ارزیابى مى كند. وى در مقدمه مى گوید كه تفسیر او متأثر از جامع البیان طبرى و تفسیر رمانى و تفسیر ابومسلم اصفهانى است.
شیخ در تفسیر خود به طرح مباحث فقهى و تبیین حكم مستفاد از آیه مى پردازد. وى در آغاز اشاره مى كند، آنگاه موارد نحوى و گاه اسباب نزول آن را یادآور مى شود و اگر روایتى در زمینه حكم فقهى باشد مى آورد.
از نكات جالب توجه، اشاره مؤلف به آراى مذاهب چهارگانه در این دسته از آیات است كه در ادامه دیدگاه امامیه را بیان مى كند. تبیان از نظر نوع پرداختن به مباحث تفسیرى، یك دست نیست؛ مباحث تفسیر تا جزء دوازدهم به طور مبسوط انجام گرفته اما رفته رفته این مباحث گزیده تر شده است؛ تا آنجا كه در جلدهاى پایانى آن، بحثهاى موضوعى و كنكاشهاى كلامى و لغوى و ادبى و بحثهاى دراز دامن یافت نمى شود.
شروح و تعلیقات
این تفسیر در قرن ششم به وسیله ابن ادریس (م 598 ق)، از منتقدان معروف وى تلخیص گردیده است. همچنین فقیه مفسر محمد بن هارون كیالى نیز تبیان را گزیده كرده است.[۱]
وضعیت نشر
این كتاب به وسیله مؤسسه انتشارات اسلامى، وابسته به جامعه مدرسین در سال 1413 ق چاپ شده است.
پانویس
- ↑ تبیان، ج 1، ص 1؛ مقدمه آقا بزرگ تهرانى بر تفسیر.
منابع
محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.